Obejrzałam ostatnio szwedzki film z 2014 roku pt „Turysta” (Force Majeure), który wywołał u mnie sporo refleksji. Stwierdziłam, że warto się nimi podzielić. Aby o nich napisać, muszę streścić film, jednakże nie jest to kryminał z zaskakującym zakończeniem, lecz studium psychologiczne, więc mam nadzieję, że nie zaburzy to nikomu odbioru.
Z biegiem lat coraz więcej słyszę historii o białych parach. Napiszę dziś o kilku, jakie znam.
Parach, które się kochają, szanują, lubią, przyjaźnią, wybrali się na partnerów na życie, mają wiele wspólnych poglądów i widzenia świata. Wieczorami razem oglądają filmy, słuchają muzyki, gotują, zapraszają przyjaciół, wychodzą. Siedząc na jednym tapczanie trwają w uścisku, głaskają się, trzymają za ręce, dają dużo ciepła.
Dziś przedstawiam Wam ostatni wpis z cyklu „Taniec” dotyczący koluzji edypalnej, czyli zagadnień konfliktu na poziomie pełnienia ról w związku, co jest bolączką ogromnej ilości par.
Jest to czwarty wpis z tego cyklu ukazujący trzecią koluzję, która w języku psychodynamicznym nazywa się dość nieładnie – analna, zatem postaram się raczej unikać tego słowa na rzecz władza i podporządkowanie, bo to jest istota dziś poruszanego problemu.
Jest to trzecia część cyklu o problemach w związkach. Pierwsza zarysowała kontekst, w drugiej omówiłam sytuację w koluzji narcystycznej. Dziś opowiem o związkach opartych o tzw. problem oralny. Terminologia psychodynamiczna może wydawać się niezrozumiała, a nawet wzbudzać obawy, ale nie warto sugerować się samymi nazwami. Problem oralny rozgrywa się na płaszczyźnie brania i dawania, wzajemnej troski i opieki. W tym tekście omówię to w odniesieniu do związków.
W poprzednim wpisie ukazałam rodzaje koluzji w związkach, które nazwać można specyficznym “tańcem dwojga”. Dziś opowiem o pierwszym z nich.
Teorie psychoanalityczne rozróżniają 4 fazy rozwoju Ja – schizoidalną, oralną, analną i edypalną. Pierwszej w tych rozważaniach nie bierzemy pod uwagę (zajmę się nią w innym miejscu). Narcystyczna dotyczy rozwoju Ja w relacji z obiektem i przebiega równolegle do trzech pozostałych wymienionych wyżej etapów. Teorii koluzji dotyczą fazy – narcystyczna, oralna, analna i edypalna.
Taniec. Czasem samemu, czasem w parze. W samotności i w tłumie.
Dla siebie, dla innych – by się popisać, zebrać brawa, wygrać rywalizację.
Taniec bardziej przypominający sporty walki i ekspresję fizycznych umiejętności, taniec romantyczny i czuły. Taniec samotny w bezsenną noc, by ukoić ból, taniec ekstatyczny, rytualny, oddający cześć.
Tak można opowiadać o nim jeszcze bardzo długo.
WSZYSTKO JEST CAŁOŚCIĄ 